Het geheim van de gieter.

Er was eens een heel lieve prinses, die woonde heel lang geleden op een prachtig kasteel hier ver vandaan. De prinses die Lieve heette omdat ze dat ook was, had de mooiste haren van het land. Lang met krullen. Haar vader, de koning, was al enige tijd op zoek naar een goede man voor haar. Dat wilde maar niet vlotten, omdat er alleen maar prinsessen werden geboren in de weide omgeving. Dus na jaren en jaren zoeken, was de koning het zoeken moe geworden. De lieve prinses had de hoop ook  opgegeven en dacht dat ze altijd eenzaam en alleen door het leven zou moeten. Maar gelukkig had ze veel vrienden onder de dieren in het bos, waar ze van jongs af aan al veel kwam om te spelen en mee te praten. Ze had ze ook namen gegeven. Het hertje heette Herrie, omdat ie dat nu eenmaal zoveel maakte. En de kikker in de kasteelvijver had ze Benjamin genoemd, omdat hij de jongste van zijn kikkerfamilie was. 

   Het kwam zo, dat op een vroege ochtend toen prinses Lieve in de tuin liep, op zoek naar Benjamin, zij een dame zag verschijnen in de kasteeltuin. Het was een beetje mistig die ochtend en de dame bleef op afstand zodat de prinses haar niet duidelijk kon zien. Maar de dame die in een lang donker gewaad was gehuld, en gesluierd was, zag de prinses wel heel duidelijk en kwam meteen ter zake. "Prinses Lieve" zei ze. "Mij is ter ore gekomen dat je op zoek bent naar een geschikte prins om mee te trouwen". "Ik kan je daarbij helpen.." zei de gesluierde dame.
Prinses Lieve schrok lichtelijk van de uitspraak van de dame. Ze had niet verwacht dat haar lang gekoesterde wens ooit nog eens uit zou komen. En dan ook nog door deze mysterieuze dame.. De prinses wantrouwde de dame eerst, maar naarmate ze langer naar de dame en haar verhaal luisterde, kreeg ze steeds meer hoop op een lieve prins. De dame vertelde dat Benjamin, de kikker waar prinses Lieve haar hele levensverhaal aan had verteld door de jaren heen, eigenlijk een prins was die ooit eens betoverd was door een boze heks. De prinses schrok enorm van deze onthulling, maar wilde zo graag een prins trouwen, dat ze de dame geloofde. De gesluierde dame die nog steeds op enige afstand van de prinses stond, in de mist, vertelde Lieve dat ze de kikker zou moeten kussen bij de eerstvolgende zonsondergang en dat de kikker dan zou veranderen in prins Benjamin waar prinses Lieve mee zou gaan trouwen. De prinses moest beloven dat ze hierover niets tegen niemand zou vertellen. De dame verdween in de mist en prinses Lieve was daarna zo vol vreugde over wat ze te horen had gekregen, dat ze haar schoonheidsslaapje van die middag oversloeg en maar rond bleef wandelen in de kasteeltuin. Rond en rond liep ze langs de vijver. Tot, ..uiteindelijk de zon bijna onder was en zij met kikker Benjamin naast haar, in de tuin zat. Ze gaf kikker Benjamin op het juiste moment, vol verwachting een kus..
En de kikker veranderde in een harde, plastic gieter.
   De gesluierde, mysterieuze dame was al heel lang verliefd op de koning en wilde heel graag met hem trouwen. Ze had de koning meerdere malen gevraagd om met haar te trouwen, maar dat wilde hij niet en hij zei haar weg te gaan. Heel ver weg.. Daar was de dame die in werkelijkheid een heks was, zeer boos over en wilde wraak nemen op de koning. Ze zorgde ervoor dat er geen prins in het land werd geboren zodat zijn dochter, de prinses, niet zou kunnen trouwen.
En de gemene heks deed er nog een schepje boven op, door de prinses te doen laten geloven dat ze eindelijk haar geliefde toekomstige prins zou krijgen, met haar zoete praatjes.
   Nu is alleen de harde, plastik kikkergieter nog over van dit verhaal.
En als deze water giet, zijn dit de tranen van de prinses, die zij vergiet van verdriet om de prins die zij zo graag wilde en nooit heeft gehad..

En ik ben blij dat ik het verhaal mag delen met jou.
Ik ben trots dat deze gieter in mijn tuin staat.

Tot gauw!