Zondagmiddag.

Het is zondagmiddag en Jongste wil heel graag samen met mij iets leuks doen. Onze ideeen springen echt alle kanten op. We besluiten dat we binnen blijven en iets gaan knutselen aan tafel.
We duiken in de kastjes met knutselspullen en er gaan stiften, crepepapier, stempels, kwasten en wat al niet meer door onze handen.. Tot we besluiten om toch maar met de strijkkralen aan de slag te gaan. Jongste heeft leuke voorbeelden van een vliegtuig en een bus, dus die gaan we samen maken..
Je begrijpt dat ik van al die vrolijke kleurtjes een beetje de kriebels krijg en al gauw begin ik (stiekem) aan m'n eigen plankje. Ik pak groenen en begin wat kraaltjes neer te leggen.. al gauw zie ik dat het een bloem moet gaan worden. En zolang ik Jongste maar af en toe blijf bevoorraden, is het geoorloofd dat ik ook mijn gang ga.
Het vreselijke bij dit soort dingen is, dat ik steeds enthousiaster word en er steeds meer kraaltjes op m'n plankje moeten komen. En het wordt steeds leuker.. 
Inmiddels is Jongste al even klaar en heeft al een paar keer gevraagd of ik het strijkijzer warm wil maken. Maar ik heb echt nog maar een paar kraaltjes te leggen..
Dit laatste tafereeltje blijft zich een paar maal herhalen en uiteindelijk heb ook ik mijn plankje met de bloem klaar.
Ik strijk, Jongste legt ons werk onder een dik boek zodat ons werkstukje niet krom gaat trekken. En dit is dan het zondagmiddag-resultaat!

  Tot gauw!